Veel mensen willen ergens voor gaan, maar weten niet goed waarvoor. Dat is vaak een reden waarvoor ze BlueScan willen inzetten. Wat kun jij hierover zeggen?
Ergens voor gáán. Daar horen woorden bij als vuur en passie. Passie is de eerste uitdrukkingsvorm van liefde. Het is de toegangsdeur naar je liefde, naar je geluk. We hebben bewustzijn met een grote B, dat is de liefde, presence, beschikbaar zijn. Je kunt liefde niet krijgen of pakken . Daar zeg je geen ík meer tegen met een kleine i omdat het niets nodig heeft. Het is zichzelf genoeg. Het ís gewoon. Daarom noemt Eckhart Tolle het ook presence.
We hebben er alleen heel veel dingen als een soort van verdedigingslinie omheen gezet. Dat zijn dingen als je verlangens, alles wat je wel of niet leuk vindt, het geheel van je emoties en je mentale denkbeelden, je overtuigingen en zelfs je lichaam waar je je mee identificeert. Dat heb je er allemaal eromheen gezet wanneer je jezelf daarmee identificeert. Daar zet je niet zomaar even een kruis doorheen.
Waarom is identificatie zo belangrijk op het gebied van vuur en passie?
Omdat je identificatie direct 1 op 1 verbonden is met je emoties. Het hele emotionele leven zit op dat vlak. Onder in je buik zit je vuur en ook je water. Het element van emoties is met name vurigheid; het levende vuur in je dat ook licht geeft en verbinding heeft met je innerlijk licht waar we allemaal naar op zoek zijn. Dat is je verlichting. Het leven kunnen leven vanuit je vuur wordt in dat licht een van-zelf-sprekende zaak.
Het beginpunt ligt bij het zuiver houden van de emoties. Dat wordt alleen maar zuiver als ze aangesloten zijn bij je diepste drijfveren. En je diepste drijfveren komen als vanzelf uit de aanwezigheid die je bent. De aanwezigheid die je bent is niks anders dan liefde. Dat vinden mensen vaak zweverig. Hou het dan maar bij “volg je passie”. Doe dat wel zo zuiver mogelijk. Dus niet als denkbeeld maar als een concreet gevoel. Je volgt je gevoel. Je gevoel is leidend. En dan niet gevoel als emotie maar als sensitiviteit. Een sensitiviteit die je ook lichamelijk kunt plaatsen.
Dat denkbeeld dat heeft juist veel te maken met geconditioneerd zijn, hoe je opgevoed bent, wat je allemaal voor wáár hebt gehouden en hoe je dat steeds meer opgebouwd hebt gedurende je leven. En zo kijk je met en specifieke bril naar de buitenwereld. En dat bepaalt daarom zo vaak wie je denkt te zijn en wat je denkt te kunnen. De vraag is of het klopt. Klopt het wie je denkt te zijn?
Gezonde twijfel aan jezelf is gunstig. Dan kun je relativeren en dan kun je kijken naar al je mentale denkbeelden die er ook omheen staan. Waar begint het proces van het-eromheen-zetten? Dat is met de emoties. Ze worden zo vaak herhaald dat het bijna iets fysieks wordt.
Hou het gewoon bij je passie, je eerste uitdrukkingsvorm van je liefde. Dat is anders dan dat ik míjn talent tegenover jóuw talent moet stellen. Doe waar je echt van houdt, wat kun je niet laten? Dat zijn van -binnen -naar -buiten –vragen. Dat je je daarmee identificeert is dan gemakkelijker te herkennen. Herken je passie als een vorm die je naar buiten toe aanneemt op een manier van: dat doe ik heel graag. En dat is dan je talent. En dat talent ga je fysiek neerzetten. En dan wordt identificatie een manifestatie. En heb je het zó vaak gedaan, dat je bijna blindelings je weg weet te vinden, dan word je kundig en vaardig in wat je doet. Dan ontstaat je kwalificatie. En zo bouwt zich dat op. Het begint bij een passie die voelt als: “Ik kon het niet laten”. Als tenslotte als allerlaatste communiceer je erover. Het begint allemaal met de herkenning van je vuur. Het beestje moet natuurlijk wel een naam hebben. Zien is geloven!
Je hebt net eerder gezegd dat het soms wel eens lastig is voor mensen om bij zichzelf te komen omdat ze zichzelf identificeren met iets waar ze denken goed in te zijn, of wat ze denken te willen, of wat ze denken dat hun passie is.
De kunst is om heel dicht bij je gevoel te blijven. Dat gebied van passie is al moeilijk genoeg. De kunst voor veel mensen is om niet hun passie te denken maar om het te voelen. En een ezelsbruggetje daarbij is dat je een heel mooi instrument hebt om dat te doen, namelijk je eigen lichaam. Als je het fysiek voelt, als je het in je eigen lijf voelt stromen; dan is het waar. Passie is ook opgewondenheid, je wordt warm, je voelt het.
Dus als je erin zit is het flow, is het fijn, is het een harts-gevoel, stroomt het. Er zijn genoeg mensen die bij ons komen, die moeite hebben die passie te vinden, of die er misschien wel te veel van hebben of die als een meteoor aan het opbranden zijn. Dus dit gaat over het vuur, het willen wat zo sterk kan zijn of wat juist soms ook zo weinig voelbaar is.
Sommige mensen denken hun passie en hebben zich zó geïdentificeerd met wat ze aan het doen zijn dat het meer een mentale bezigheid is geworden. Je kunt het bij jezelf voelen als je dingen automatisch begint te doen. Als je begint te repeteren zonder dat je daar zélf nog met je gevoel bij bent. Wanneer je ontkoppeld raakt van jezelf, van de dynamo binnenin je systeem, dan ga je op je accu lopen. En die accu, die raakt op een gegeven moment uitgeput.
Dat is het moment dat je naar jezelf moet gaan kijken. Je kunt niet alleen naar buiten kijken. Je kunt ook bij jezelf naar binnen kijken. Vaak wijst het lichaam daar al op. Als je bij jezelf verwijderd raakt, dan ben je van je voedingsbron verwijderd. Het lichaam gaat dan altijd op alarmknoppen drukken. Je krijgt bijvoorbeeld hoofdpijn, je krijgt ziekteverschijnselen, burn-out. Je bent gedeeltelijk ontkoppeld of je verdeelt je energie niet goed. Het vuur kan niet meer vrijelijk zijn natuurlijke gang gaan. Mentaal kun je bij jezelf aanvoelen dat je reactief wordt, in plaats van actief. Dat vraagt van je dat je stilstaat bij wat er gebeurt. Ben ik aan het reageren of aan het ageren? Het moet eigenlijk ageren zijn. Dus dat je van binnenuit ageert en een antwoord en respons geeft op je omgeving. Dat is je verantwoordelijkheid. Je geeft geen reactie maar een respons. Daarvoor is het nodig om dat wat de buitenwereld geeft als signaal eerst helemaal tot je door laten dringen, om jezelf daarvoor open te stellen en jezelf daaraan bloot te stellen. Dan kun je iets van jezelf meegeven in het antwoord dat je geeft. Dat is de werkelijke aard van verantwoordelijkheid nemen. Je bent dus in de eerste plaats verantwoordelijk voor jezelf, in het contact met jezelf. Je kunt de dingen pas naar anderen toe wanneer je het eerst ook met jezelf kunt. Dan geef je iets terug van jezelf. Dan zit er iets van jezelf in. Dat is passie. En dat kun je voelen. Als er niks van jezelf in zit, dan zijn het noten die gespeeld worden, dan ben je alleen maar techniek. Het is zaak om mens te worden. Daar zit de zoektocht en alle oefening en werk.
En die mensen die zo’n moeite hebben om hun bestemming te vinden, te weten waar ze het allemaal voor doen? Er is zoveel vermoeidheid op dit vlak. Wat raad je ze aan?
In beweging komen.
Hoezo?
Het allerbeste is om eerst je lichaam weer op krachten te laten komen als je uitgeblust bent. Ga naar de sportschool en ga je conditie versterken. Als mensen geen fut hebben, lukt het vaak niet om je beter te voelen. Betrek de partner erbij (als die er is) om de neergaande spiraal van steeds minder vuur te doorbreken. Uit de moeheid wegbreken door het lichaam stevig te krijgen. Na vuur komt aarde. Je vuur heeft een goede bodemplaat nodig, anders word het een veenbrand. Je hebt een sterk lichaam als een bodemplaat nodig om het vuur weer goed te kunnen aansteken en te laten branden.
En hoe zit het dan met de mind? Hoe krijg je die schoon? Want dat is toch minstens net zo belangrijk.
De volheid van de mind is een enorm probleem op dit moment. Mensen kunnen niet meer zonder hun denken. Er komt zoveel input op ons af. We moeten het allemaal maar zien te verwerken. We hebben ons met onze mind geconditioneerd en wijs gemaakt, dat we van alles ‘moeten’ en van alles wel en niet ‘mogen’, zoals we voortdurend ook reageren en bezig zijn op onze social media.
Naarmate we meer om onze kern heen zetten wordt het ook steeds ingewikkelder. De kunst is om ons te ont-wikkelen. Niet toedekken, maar ont-dekken. Woorden die van binnen naar buiten werken. Het is belangrijk om die muur in onszelf te verzachten.
De kunst is om de verslaving te zien en je te minderen in je dagritme. Om de druk van buiten voor een deel te laten voor wat die is. Iedereen voelt van nature aan, dat je geest net zoals je lichaam zowel sterk moet zijn als schoon. Je holt je kracht uit door je geest en je lichaam fout te voeden. Niet alleen via je mond, maar ook via je ogen, je oren en alle andere zintuigen die je hebt om je emotioneel, fysiek, mentaal en spiritueel te voeden. Schoon en verlicht zijn, is geen permanente toestand. In het gebruik worden je lichaam en geest ook weer vies. Dat is de reden dat je met je lichaam ‘s ochtends onder de douche staat en dat je ook met je mind een manier hebt om die regelmatig schoon te maken. Wat de douche is voor je lichaam, dat is de meditatie of het gebed voor je mind en geest.
Je geest is net als het serviesgoed wat je gebruikt bij het eten. Je hebt een heel mooi bord en je hebt gekookt en je schept het eten op. En dan staat er na afloop een smerig bord. Met dat vuile bord, je vervuilde staat van zijn is niks mis. Je hebt het bord gebruikt. Dus je moet het echt regelmatig schoonmaken. Anders wordt het een zootje en dat is precies wat je bij jezelf en om je heen kunt waarnemen wanneer je goed kijkt. Daar word je ongelukkig van. Daar voel je je niet lekker bij. Voor medi-tatie hoef je alleen maar in je midden te gaan zitten.
Schoonmaken van de geest is niets anders dan in je midden gaan zitten. Je maakt jezelf leeg en schoon door te mediteren. Door alle handelingen te minimaliseren en te gaan zitten. En met de zintuigen te gaan naar die ene minimale handeling: het kijken. Dus je zit en je kijkt naar wat zich in je geest voordoet. Ga de stilte in en zoek de eenvoud op om aan het geluk te komen. Dat is geen sexy boodschap die op uiterlijkheden en nog meer extremiteiten is gericht om nog te kunnen voelen dat je leeft. De boodschap is: ga op de bestuurdersstoel van je auto zitten en niet voorop de bumper. Daar op die bumper wordt je bloednerveus als die auto van je systeem in beweging komt en gaat rijden. Je hebt dan geen overzicht en je bent letterlijk stuurloos. Je zit op de bestuurdersstoel door de activiteit van het kijken. Als je kijkt, dan stuur je. Kijken ís sturen.
En wanneer je kijkt en stuurt, dan ga je op een gegeven moment zien, dat er een verschil is tussen jou als kijker en datgene waarnaar je kijkt. En dat is wanneer je in je centrum zit. En in dat centrum kun je vervolgens verdieping zoeken.